آبی و بنفش و صورتی و نارنجی ، ترکیب بی‌نهایت زیبا و متغییر در هر ثانیه از غروب دوشنبه‌ای که روز تولد 56سالگی پدر است.

شاید تنها ماجراهای امروز رفتن مادر و پدر به خرید و تنهایی من رو به روی کدها و صفحه‌ مانیتور و اصرار پدر برای سرکار رفتن در همچین روی و چانه زدن‌های من و مادر برای ماندن و استراحت و باز تنهایی من مقابل مانیتور و انتظار برای ورود بقیه‌ی اعضای خانواده با کیک و گل و کادو، در میان بوی خوش زرشک پلو با مرغ برای ضیاقت شام باشد. اما یک روز زیبا مگر چیزی غیر از روز فرخنده تولد پدر، بوی خوش زرشک پلو همراه با تماشای غروب و تایپ کردن کلمات با کیبورد قدیمی صدادار ( من عاشقش) و سورپرایز شدن پدر برای تولدی که تاریخ دقیقش را نمیداند و با پاک شدن اس‌ام‌اس های بانک‌های سراسر کشور که برای تبریک شتافته بودند کاملا فراموش شده، است؟

دنیا از حجمه‌ای خالی شروع به آفرینش کرد و شاید در پایان به حجمه خالی دیگری تبدیل شود، اما زندگی در میان آغاز و پایانی از پوچی جریان دارد، شاید باید زندگی کرد و لذت برد و به پایان و آغاز فکر نکرد...